Sinds eind 2016 is het in Vlaanderen mogelijk om vrije ruimtes in je eigen woning te gebruiken om erkende vluchtelingen te huisvesten. Je dient hiervoor enkel een melding te maken bij je gemeente. Je kan er bovendien voor kiezen om deze ruimtes te verhuren of gewoon kosteloos aan te bieden. Meer nog, wie samenhuist door middel van een Melding Tijdelijk Wonen, wordt beschouwd als alleenstaande. Jij en je inwoner verliezen dus geen eventuele uitkeringen of vervangingsinkomens. Een privékamer is overigens al voldoende, de keuken en badkamer kan je delen.
ORBIT vzw wil deze vorm van samenhuizen volop promoten. Zo hopen we het aanbod aan betaalbare huisvesting voor erkende vluchtelingen op de huurmarkt te verhogen. Om het maken van deze melding te vereenvoudigen, ontwikkelde ORBIT vzw de Handleiding: Melding Tijdelijk Wonen. Hierin vind je alle formulieren die je nodig hebt om je woning te delen met erkende vluchtelingen. Waar mogelijk vulden we deze formulieren zelfs al deels voor je in! Je hoeft ze dus enkel nog hier en daar te vervolledigen en af te drukken. Met onze stap voor stap instructies krijg je dit in een mum van tijd voor elkaar.
Je kan uiteraard nog steeds terecht bij ORBIT vzw voor vrijblijvende, persoonlijke ondersteuning bij het maken van deze melding. Heb je na het lezen van de handleiding nog vragen of ondervind je problemen bij het indienen? Geef ons een seintje via de contactpagina. Als je met succes een Melding Tijdelijk Wonen hebt ingediend, dan horen we het ook graag! Zo weten we of onze aanpak werkt. Indien je wilt, kunnen we je ook vrijblijvend helpen een geschikte kandidaat-inwoner vinden.
Benieuwd hoe samenhuizen met een erkende vluchteling er uit kan zien? ORBIT vzw hielp Lieve & Marcel uit Herent vorig jaar met het maken van een Melding Tijdelijk Wonen bij hun gemeente. Ondertussen huizen zij al een tijdje samen met Rochehate uit Syrië. Onze ORBIT vzw – ‘Woning Gezocht, Buren Gevonden’ projectmedewerker Nils ging bij hen op bezoek en schreef een verslag over
Lieve, Marcel & Rochehate – Samen onder één dak
Nog voor ik het huisnummer zie, weet ik dat ik aan het juiste adres ben. Solidaire huizen herken je namelijk al van op straat. De gevelramen bij Lieve en Marcel zijn bezaaid met affiches voor culturele evenementen en ‘Gastvrije gemeente’ posters. Naast de bel hangt een blaadje met instructies: één keer rinkelen voor Lieve & Marcel, twee keer rinkelen voor Rochehate.
Zodra de deur opengaat prikkelt de geur van oer-Vlaamse kost mijn honger. Marcel & Lieve hebben voor de gelegenheid gekookt en nodigen me uit om samen met Rochehate mee aan tafel te schuiven. Terwijl Rochehate zich behelpt aan een portie varkenskoteletten met spruitjes, vraag ik Lieve & Marcel of ze het al gewend zijn om met elkaar samen te huizen. “Ja hoor”, lacht Marcel. “We hebben eigenlijk altijd al een woning met anderen gedeeld, nog van toen we studenten waren. Voor ons is er dus niet veel nieuws aan.”
Toen ze hoorden over de mogelijkheid om via een melding samen te huizen met een erkende vluchteling, twijfelden ze niet. “De kamers stonden al een tijdje vrij omdat een koppel dat er vroeger woonde verhuisde, want de ruimte was voor hen en hun twee kinderen te klein was. We hadden ook al een kandidaat klaarstaan,” vertelt Marcel. “Ik leerde Rochehate kennen via een gemeenschappelijke Syrisch-Koerdische vriend. We ontmoetten elkaar voor het eerst op een muziekconcert en het klikte meteen. Rochehate vertelde me dat hij dringend woninggelegenheid zocht om te huren. We waren blij dat we hem een eigen plekje konden geven bij ons thuis.”
Lieve en Marcel vonden het meldingsformulier ‘Tijdelijk Wonen’ op de website van Ruimte Vlaanderen en leverden het ingevuld af bij de dienst Ruimtelijke Ordening van Herent. De gemeente vroeg daarbij nog een vergoeding van 50 euro en een schets van de woonstindeling. Zodra de nodige documenten binnen waren, nam de gemeente binnen de 30 dagen akte van de melding. Vanaf dan konden Lieve en Marcel een deel van hun woning gebruiken om een erkende vluchteling te huisvesten.
Ook niet onbelangrijk: Rochehate werkt deeltijds, maar moest hij een leefloon of een werkloosheidsuitkering ontvangen, dan zou hij alsnog het bedrag voor een alleenstaande krijgen. Dankzij het maken van de Melding Tijdelijk Wonen werd Rochehate namelijk als apart ‘gezin’ op hetzelfde adres als Lieve en Marcel gedomicilieerd. Hij kreeg daarbij de nieuwe code ‘IT140-141 LOG05 Tijdelijk Opvang’ in het Rijksregister. Dit tijdelijke karakter en het feit dat hij grotendeels instaat voor zijn eigen kosten, bepaalt dat het in dit geval niet gaat om samenwonen, maar louter om samenhuizen als alleenstaande.
Rochehate geniet bij Marcel en Lieve van heel wat privacy. “Wij wonen op de gelijkvloers en de benedenverdieping, Rochehate verblijft op de bovenverdieping waar hij een eigen keukentje & douche heeft, een kleine woonruimte en een slaapkamer. Daardoor hebben we de vrijheid om elk ons eigen leven te leiden, maar heel af en toe eten we ook samen en gaan we op uitstap. Als hij hulp wil, weet hij ons te vinden! Met de Belgische administratiemolen is dat soms wel eens nodig. Zo sloeg hij even in paniek omdat hij dacht dat hij zijn vakantiegeld moest betalen in plaats van ontvangen”, lacht Marcel.
Terwijl Marcel & Lieve de tafel afruimen neemt Rochehate me mee naar zijn leefruimte op de bovenverdieping. In de hoek staat een gitaar, op de muur hangt een poster van de Amerikaanse serie Breaking Bad en een grote reisfoto van Cuba. Rochehate moet lachen als ik zeg dat ik precies mijn oude studentenkamer binnenwandel.
Tussen de thee en chocoladecake begint Rochehate te praten over zijn leven in Syrië en nu in Vlaanderen. “Ik woonde in Aleppo, waar ik werkte als grafisch ontwerper en labels en visitekaartjes maakte. Toen de oorlog uitbrak heb ik dat allemaal achter mij moeten laten”, vertelt hij. “Nu ik in België woon is samenhuizen met Vlamingen voor mij een evidentie. Ik wilde zo snel mogelijk Nederlands leren en me integreren. Daarnaast is het ook fijn iemand in de buurt te hebben voor als je snel eens iets wil laten vertalen.
Het samenhuizen verloopt ook volgens hem vrij ontspannen. “Samen eten doen we eigenlijk echt maar af en toe, maar we gaan wel af en toe zwemmen en op uitstap naar festivals, naar de cinema of naar een museum. Ik en Marcel houden allebei van culturele evenementen, dus dat komt goed uit”, zegt Rochehate enthousiast.
Als de oorlog voorbij is, sluit Rochehate niet uit dat hij naar Syrië zou terugkeren. “Zolang het ook voor Koerden veilig genoeg is. Maar nu wil ik me concentreren op mijn studies. Ik werk als tuinman en poetshulp in een kleuterschool hier in Leuven, maar ik wil graag loodgieter worden. Daarom volg ik bij de VDAB een opleiding en combineer ik dit ook nog met lessen Nederlands.”
Het wordt stilaan tijd dat om naar huis te gaan. Als afsluiter vraag ik Rochehate of hij een boodschap heeft voor Vlamingen die er aan twijfelen om met erkende vluchtelingen samen te huizen. “Samenhuizen is niet alleen goed voor erkende vluchtelingen, maar ook voor Vlamingen. Ik merk dat veel mensen niet begrijpen wat wij hier komen doen. Wie met vooroordelen leeft of racistische uitspraken doet, beseft vaak niet hoe hard hij daarmee de ander pijn kan doen. Door met elkaar samen te huizen, kunnen we elkaars land beter kennen, kunnen we onze culturen delen en gaan we vanzelf elkaars zorgen beter verstaan.”
