“Bij de uitgang van het kerkgebouw in Bosvoorde, waar ik de zondagse eredienst had meebeleefd, hoorde ik dat er op dat ogenblik erkende vluchtelingen met kleine kinderen op nog geen twee kilometer afstand, onder de brug van de autoweg naar Namen, bij gebrek aan onderdak de nacht door moesten brengen. Dit veroorzaakte bij mij een kortsluiting. Hoe kun je aan de ene kant met z’n allen God danken voor de zegeningen en aan de andere kant in dezelfde buurt deze miserie tegenkomen.
Omdat we als kerkgemeenschap eind jaren 70 ons over een paar Vietnamese vluchtelingen hadden ontfermd (we hebben daar tot op de dag van vandaag vrienden aan overgehouden) besloten we de toestand te gaan verkennen.
We kwamen helaas tot de ontdekking, dat we met een grote pan vol soep en wat gebruikte kleren en dekens weinig hulp konden bieden. We stelden vast dat de huisvesting het grootste probleem was en zou worden. We namen contact op met andere kerkgemeenschappen en samen stelden we een plan op met het doel erkende vluchtelingen onder dak te brengen en verder te begeleiden. We gaven er ons wel rekenschap van dat gelet op de grote aantallen vluchtelingen, we niet zoveel konden doen. Toch beslisten we samen te doen wat we konden.
Vandaar ons initiatief genaamd ‘OverHoop en Huizen’. In afwachting op de steun van het OCMW schieten wij de huur en de huurwaarborg voor, waardoor de vluchtelingen de woningen niet aan hun neus voorbij zien gaan.
Om erkende vluchtelingen te vinden die hulp nodig hadden kwamen we via een Amnesty International-groep en Natasja, een vrijwilligster van Kroatische origine, in contact met een Syrische apotheker uit Schaerbeek die ons met kennis van zaken in contact bracht met mensen die onmiddellijk hulp nodig hadden.”
Een heel aantal burgers staken zélf de handen uit de mouwen en verzamelden vrijwilligers, lokale verenigingen en welzijnsorgani-saties in één werkgroep rond huisvesting voor erkende vluchte-lingen. Met het project OverHoop en Huizen zet ook de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB) zich in om binnen en buiten het eigen netwerk kerken en groepen te vinden die zich willen inzetten voor dit goede doel.
De tweetalige werkgroep OverHoop en Huizen bestaat uit Greet Heslinga & Vincent Dubois: Kerk in de Samen-leving (KidS); Lianne de Oude, Anne Kooi & Ina Koeman: Migratie, Samenleven Geloven (MiSaG); Sabine Tiedje: PSC-Brussel; Ferdi D’housse; Françoise Nimal.
De eerste reactie die je krijgt is meestal: “Maar dat lukt ons echt niet. We zijn maar zo’n klein groepje en lang niet iedereen heeft tijd of zin om met zo’n diaconale opdracht bezig te zijn.” Een belangrijk advies is het niet alleen op te pakken, maar juist ook bondgenoten binnen en buiten de kerk te zoeken. Je zult er versteld van staan met wie en wat je dan allemaal in contact komt en als partners mee mag samenwerken. Het is ook belangrijk die ervaringen te delen. Volhouden is de bemoedigende opdracht voor de denkers en het praktisch bekijken is de opdracht voor de doeners.
Moeizame start
Sarmad Albayati woont sinds November in zijn appartement in Genk na een mislukte start in Luik. Goedgelovig dacht hij iets gevonden te hebben in Luik, maar dat bleek verkeerd uit te draaien. Het is heel gemakkelijk misbruik te maken van mensen die onderdak moéten vinden om niet op straat terecht te komen. Hij moest opnieuw beginnen en deed een beroep op zijn netwerk rond Genk.
Dankzij die vrienden en de financiële steun via het VPKB project heeft hij de eerste maand huur en huurwaarborg kunnen betalen van een nieuw onderkomen. Deze woonst betekent voor hem een rustpunt. Na een woelige periode in Luik, krijgt hij dankzij de steun van OverHoop en Huizen een nieuwe kans om een leven op te bouwen in Genk. Hij heeft ondertussen stappen gezet richting tewerkstelling en is bezig zijn sociale administratie in orde te brengen. Hij heeft een redelijk netwerk in Genk waardoor hij zich makkelijker kan integreren. Hij is enorm opgelucht en kan nu eindelijk dromen van een toekomst!
Linda Delva/Lianne de Oude
Begin er gewoon aan
“Meet de koelkast even om te zien of hij door het trapgat kan.” Soms verzamel je enthousiast allerlei spullen om de vluchteling aan meubels en huisgerief te helpen, maar vergeet je dat het vaak om oudere gebouwen gaat, waar de afmetingen niet altijd op de moderne apparaten of grote meubelstukken zijn afgesteld. Niet alles is te voorzien, maar er samen voor gaan, werkt.
Het huren van het appartement was aangenaam verlopen. De huisbaas had voordien ook aan vluchtelingen verhuurd en was zeer tevreden over hen. Toen er een appartement vrij kwam in het gebouw vroeg de vorige huurder of hij een vriend en zijn vader mocht voorstellen. De huisbaas liet weten dat ze langs mochten komen om het appartementje te bekijken en eventueel te huren. Mohamed en Mahmoud, vader en zoon, waren opgelucht, want ze moesten die maand het opvangcentrum verlaten en dreigden binnen een week op straat te staan.
De huisbaas wilde echter wel dat ze de waarborg en eerste maand huur konden betalen om het aan hen te verhuren. Gelukkig ging de kerkenraad in Antwerpen positief in op deze vraag en deed bovendien meer dan het gewone. Ze hielpen de vluchtelingen ook aan huisgerief, want ze kwamen een maand later enkel met enkele plastiek zakken aan in Antwerpen. Voor de vluchteling is het geen overbodige luxe op iemand als contactpersoon te kunnen terugvallen in die eerste maanden.
Johan Visser/ Wim Sluis
Contact
Brogniezstraat 44, 1060 Brussel
Dirk Hartkamp (Fr)
dirk.hartkamp@skynet.be
Tetty Rooze (Nl)
tettyrooze@gmail.com
Giften
t.a.v. UNIPROBEL vzw
m.v.v. Overhoop en Huizen
BE06 3100 0835 5022
