Op 1 februari 2016 schoot het vluchtelingenteam uit de startblokken. Het Centrum Algemeen Welzijnswerk kreeg twee opdrachten: woonbegeleiding aan erkende vluchtelingen én psychosociale ondersteuning bieden.
Woonbegeleiding
Van zodra mensen erkend zijn, hebben ze twee maanden de tijd om het opvangcentrum of lokaal opvanginitiatief te verlaten. Als je de taal onvoldoende beheerst, is het niet eenvoudig om alleen op zoek te gaan naar huisvesting. De opdracht van het CAW bestaat erin mensen te ondersteunen in deze moeilijke zoektocht.
We informeren over rechten en plichten van een huurder maar gaan ook praktisch aan de slag. We zoeken mee naar woningen op het internet en bellen met immokantoren en huisbazen. Omwille van het grote aantal erkende vluchtelingen, doen we beroep op vrijwilligers.
Nadat een vluchteling in onze regio een woning heeft gevonden, kan hij ook nog verder begeleid worden: hulp bij praktische zaken (bv. inschrijven in school, mutualiteit, enz.) maar ook psychosociale aandacht zodat hij snel zijn weg vindt in de Belgische samenleving.
Psychosociale ondersteuning
We organiseren tweemaal per week een onthaal voor alle vluchtelingen. Twee momenten waarop men kan binnenlopen voor een drankje, een babbel en een luisterend oor. Vaak zijn er veel vragen rond verblijf of gezinshereniging.
Leven in een nieuw land is voor veel vluchtelingen een zoektocht naar een nieuwe ik: Wie wil ik zijn in dit nieuwe land? Wat schiet er nog over van wie ik ben/was in mijn thuisland?
Deze worsteling kan gepaard gaan met slaapproblemen, piekeren, angsten, hoofdpijn, … Ondersteunen is dan samen met hen, vanuit hun kracht, opnieuw kijken naar de toekomst.
Het verhaal van Junblat
“Hallo! Mijn naam is Junblat. Op 15 maart 2016 werd ik erkend als subsidiair beschermde en sindsdien mag ik in België blijven.
Vanaf de dag dat ik erkend werd, schoot ik meteen in actie door wekelijks samen met de CAW-vrijwilligers een woning te zoeken. Zolang ik geen eigen adres had, kon ik geen aanvraag doen voor gezins-hereniging. Mijn vrouw Liza en mijn twee kinderen Danyal en Anal zaten op dat moment nog in een vluchtelingenkamp in Jordanië.
De zoektocht naar een eigen woning was zeer moeilijk en vaak bedroevend. Ik kreeg af en toe wel een afspraak vast om een woning te gaan bekijken, maar nadien kreeg ik telkens opnieuw een negatief antwoord. Maar ik moest blijven doorgaan. Het constante gemis van mijn gezin was mijn drijfveer. Door dagelijks contact met hen, verzamelde ik de energie en de motivatie om vol te houden. Ik wilde mijn kinderen de gelegenheid bieden om op te groeien en naar school te gaan in een veilige omgeving. Ik wilde hen laten genieten van het goede onderwijs dat België te bieden heeft, zodat zij later ook een positieve bijdrage kunnen leveren aan onze nieuwe samenleving.
Net als voor vele andere erkende vluchtelingen lukte het ook mij niet om in twee maanden een woning te vinden. Pas na vier maanden kreeg ik eindelijk goed nieuws: ik kon een appartement huren! Eindelijk kon ik de documenten indienen om mijn gezin hier te krijgen.
Ondertussen zijn mijn vrouw en kinderen veilig in België aangekomen. Mijn kinderen gaan al een tijdje hier naar school en ze zijn enorm gelukkig! Met mijn gezin naast me kan ik alle uitdagingen aan en kunnen we starten met een nieuw leven.
Mijn eerste maanden alleen in België, op zoek naar een nieuwe thuis, waren enorm moeilijk. Maar ik heb de hoop nooit opgegeven. Het leven en het geluk dat we nu hebben waren alle ontberingen waard.
Ik heb zoveel nieuwe energie dat ik mezelf als vrijwilliger heb aangeboden bij het CAW-vluchtelingenteam. Ik wil mensen helpen die nu in dezelfde situatie zitten als ik toen. Ik hoop op die manier iets voor hen te kunnen betekenen.
Bedankt België. Bedankt Belgen!”
“Een sprankeltje hoop”
“Naar wekelijkse gewoonte parkeer ik mijn fiets in de tuin van ‘ons’ CAW-huis, een mooi, gezellig rijhuis in Turnhout. Het is dinsdagmiddag en dat betekent woonbegeleiding voor de Arabisch sprekende vluchtelingen. Ik ben een kwartiertje te vroeg en zie dat er al veel mensen rond de tafel zitten, allemaal met hetzelfde doel: een huurwoning vinden.
Maar eerst en vooral is er een warme begroeting van de vaste medewerkers en vrijwilligers. Het mooie aan dit verhaal is, dat mensen die met onze hulp een huis gevonden hebben zelf vrijwilliger geworden zijn. Zoals wij hen hielpen, willen zij dat nu ook doen voor anderen. Onze samenwerking verlaagt de taalbarrière en het solidariteitsgevoel is van onschatbare waarde.
De deurbel gaat regelmatig, het belooft weer een drukke namiddag te worden.
Er komen bekende gezichten binnen, mensen die al maanden op zoek zijn en toch hoopvol blijven, met een glimlach. Ze hebben lijsten bij van mogelijke woonplaatsen, foto’s van advertenties achter de ramen, krantenknipsels…. Ook veel nieuwe gezichten, mensen die hun verhaal willen doen en die nog niet weten hoe de huizenjacht eraan toe gaat.
We vragen naar waar ze willen wonen, het type woning van hun voorkeur, uit hoeveel personen hun gezin bestaat, hun budget… Veel mensen willen graag in Turnhout blijven: ze zijn hier al wat vertrouwd, kinderen gaan hier naar school. Maar het aanbod is zeer klein. Anderen willen liever dichtbij familie of vrienden gaan wonen. We proberen altijd eerst aan deze wensen te voldoen. Als dat niet lukt, moeten de eisen worden verlaagd.
Er liggen een vijftal laptops verspreid over de tafel en de zoektocht kan beginnen. We zoeken alle mogelijke sites af, immokantoren, particulieren… en alle adressen en telefoonnummers worden genoteerd. En dan kan het bellen beginnen.
De immokantoren zijn het moeilijkst, de uitvluchten zijn ontelbaar en innovatief: de huisbaas wil geen OCMW’ers, de persoon die zich met dit pand bezig houdt, is er niet en zal terugbellen, eerst een mail sturen met de gegevens, de huur mag maximum één derde zijn van het inkomen, enzovoort.
Contact
Zandstraat 209, 2300 Turnhout
project.vluchtelingen@cawdekempen.be
Tel: ma tot do van 9.00 tot 12.00:
014 43 44 47
