Porta Aperta betekent ‘open deur’: we zetten heel concreet de deur open van een huis, onze maatschappij en onze vriendschap.
De eerste contacten met erkende vluchtelingen worden gelegd door het team dat Porta Aperta coördineert. Deze mensen kunnen aanvankelijk niet geloven dat we het zo goed met hen voor hebben. Eens ze inzien dat ze echt nieuwe kansen krijgen, gaan ze er ten volle voor! Mensen uit onze gemeenschappen die al eerder gevlucht zijn, leggen vaak de brug voor de taal en het vertrouwen.
Op de private huurmarkt wordt een huis gezocht voor deze erkende vluchtelingen. Onze vzw Sint-Michiel Agape gaat het huurcontract aan met de eigenaar. Na verloop van tijd kan het contract overgaan op het gezin. Het huis wordt volledig ingericht door vrijwilligers. We hebben geleerd dat we best eerst een huis zoeken en dan een gezin. De zoektocht kan heel lang duren is dikwijls ontmoedigend. Een kantoor of eigenaar zegt toe en haakt uiteindelijk af. Weken later staat de woning vaak nog te huur. Het is daarom goed dat je niet alleen moet zoeken maar met een team bent.
Buddygezinnen gaan met deze mensen op weg. Een goede match is hierbij belangrijk. De begeleiding richt zich op het vinden van een school, ondersteuning bij administratie (aanvullend bij de professionele hulpverlening), wegwijs maken (winkels, sport e.a.). We werken goed samen met de plaatselijke OCMW’s. Het buddygezin en het vluchtelingengezin ontmoeten elkaar in vriendschap in een ontspannen sfeer en wederzijds respect. De vluchtelingengezinnen worden onthaald in onze geloofsgemeenschappen, waardoor de integratie heel reëel wordt. De vriendschap staat centraal.
Na een jaar Porta Aperta begeleiden we 4 gezinnen in Kortrijk, 1 in Waregem, 1 in Izegem, 2 jongeren in Kortrijk en 1 jongere in Gent. We zoeken nog huurwoningen rond Brugge, Gent, Oosterzele en Waregem.
Het verhaal van Naim
Mijn naam is Naim Mardini, student en 24 jaar oud. Ik ben geboren in Syrië in de stad Aleppo, die me van grootte wat doet denken aan Gent.
Sinds zeer lang heb ik verschillen gezien tussen mensen: ikzelf ben opgegroeid in een christelijke familie, tussen moslimburen en -vrienden. In mijn opvoeding heb ik daarom geleerd dat, ondanks onze menselijke en religieuze verschillen, we allemaal gelijk zijn en dat deze verschillen ons zelfs kunnen versterken.
Vroeger had ik een normaal leven, zoals ieder mens hier heeft: een goed gezin, een eigen huis, studies en vrienden. Dit is op een dag allemaal veranderd ten gevolge van de oorlog. Ik ben niet zeker of het goed is om alles nu in detail te bespreken, maar laten we zeggen dat ik een aantal zware jaren heb doorstaan en dat deze ervaringen harde levenslessen waren die ik altijd zal blijven meedragen. Dit gebeurde in mijn jeugd, de periode waarin ik volwassen werd.
In de oorlog heb ik veel verloren: mijn stad, huis, persoonlijk gerief en vrienden. Veel vrienden van mij zijn overleden of veranderd door de oorlogsomstandigheden, niet enkel door de oorlog maar ook door weg te vluchten. Wat kan dit een grote psychische schade veroorzaken… Veel mensen die ik ken zijn zo veranderd.
Ikzelf heb wel honderd keer voor de dood gestaan en ben omringd geweest door de dood. De dagen dat we geen elektriciteit, water of voedsel hadden kan ik niet vergeten. De situatie was verschrikkelijk en zeer beangstigend, niet alleen op fysiek maar ook op psychologisch vlak.
Toch is er het laatste jaar ook veel in positieve zin veranderd voor mij, zodra ik de kans kreeg om naar België te kunnen komen. Ik heb de kans gekregen om opnieuw te studeren en begin mijn weg langzaam terug te vinden in dit nieuwe leven. Dit door het Porta Aperta-project, gedragen door de Sint-Michielsbeweging. Met heel de achtergrond in Syrië blijft het soms moeilijk om mijn verleden volledig van mij af te zetten, maar de steun die ik nu ontvang van zoveel mensen en gezinnen geeft me terug warmte en levensvreugde. Deze mensen van het Porta Aperta-project geven zoveel liefde, dat het voor mij als familie aanvoelt.
Het klinkt misschien naïef om dit te zeggen met alles wat er in mijn geboorteland gebeurt en in naam van, maar ergens voelt het voor mij alsof God een bepaald plan voor mij heeft uitgestippeld en zorg voor iedereen draagt. Dat Hij over ons allen waakt, welk geloof je ook hebt en welke tegenslagen je tegenkomt.
Het verhaal van Kheder
Hallo, ik ben Kheder, en samen met mijn vrouw Shirin en drie kinderen Taimaa, Fouad en Arden ben ik gevlucht uit Sinjar, Irak.
Voor de oorlog werkte ik in de zomer als boer op het veld, in de winter werkte ik samen met mijn vrouw in Koerdistan. Ondanks het harde werken had ik ook nog een grote hobby: bodybuilding. Mijn vrouw keek liever naar mooie auto’s… ook al kon ze niet echt goed rijden (lacht).
Ik ben moeten vluchten toen IS onze gemeenschap binnenviel en alle Yezidi’s wou vermoorden, waartoe ik behoor. Mijn gezin en ik liepen gevaar. Samen met onze kinderen zijn we gevlucht naar Turkije, waarna ik eerst alleen de grens met Griekenland overstak. De route kostte me bijna mijn leven, en veel geld.
Toen ik alleen in België toekwam, ben ik naar het kamp van Elsenborn gestuurd. Mijn vrouw en kinderen kwamen later aan, en we werden herenigd in het opvangcentrum in Moeskroen.
Nadat we papieren kregen heeft de Sint-Michielsbeweging mij met alles geholpen: het vinden van een huis, kookgerief en een school voor de kinderen. Wat er is gebeurd in Sinjar, zal ik nooit meer vergeten, maar wat de mensen van het Porta Aperta-project voor ons hebben gedaan… Dat geeft mij zoveel warmte en vreugde dat ik alle andere zaken van mij kan afzetten. De Sint-Michielsbeweging en mijn buddy-gezin zijn voor mij als echte ouders. Daarnaast ben ik ook zeer blij dat mijn kinderen nu op een veilige plaats zijn en dat er voor hen zorg gedragen wordt.
Contactinfo
Geert Goethals, verantwoordelijke priester
geegoethals@hotmail.com
Tine De Leeuw, algemene coördinator
tine.sintmichiel@gmail.com
Giften
Sint-Michiel Agape vzw:
BE73 3630 2216 6560
Fiscaal attest vanaf € 40 op jaarbasis via Sober voor Anderen vzw:
BE79 7350 2082 0733
(vermelding Sint-Michiel Agape)
